Więcej
    Strona głównaInstytucjeRozstrzygnięcie konkursu „Drzewa mnie inspirują”

    Rozstrzygnięcie konkursu „Drzewa mnie inspirują”

    Drzewa. Dęby, jodły, świerki, modrzewie, brzozy, topole, wierzby, cisy. Grusze, jabłonie, śliwy, wiśnie. Te swojskie, jak lipy czy jawory, i te bardziej egzotyczne, jak baobaby czy sekwoje. Od zawsze inspirowały artystów – poddawane antropomorfizacji, uwznioślane, podziwiane i… wysłuchiwane („O czym szumią wierzby”, powieść Kennetha Grahama), portretowane, opisywane, fotografowane.

    W dawnych cywilizacjach czczono je jak bóstwa, chroniono i strzeżono. Przypisywano im niezwykłe moce. Siłę, potęgę, nieśmiertelność. Tak, jak Drzewu Życia – biblijnemu, rajskiemu drzewu. Jego owoce zapewniały nieśmiertelność. Ono samo zaś oznaczało wieczne odradzanie się przyrody, jak też – przemijanie ludzkiego życia. Najbardziej znaną realizację tego toposu stanowi obraz Gustawa Klimta. Nowszą jest film Terrence 'a Malicka, z roku 2011 („Drzewo życia”).

    Do konkursu, zainicjowanego przez nauczycielki Mariolę Rękawik i Małgorzatę Mrozek, jeszcze przed wakacjami roku 2019, a pomyślanego jako wyzwanie, nie tylko artystyczne, dla uczniów klas pierwszych, przystąpiło niewielu. Tym bardziej cenne są prace uczniów, przygotowane w ramach tego przedsięwzięcia. Konkurs „Drzewa mnie inspirują” ogłoszono w dwu szkołach – w Liceum Ogólnokształcącym im. Piotra Wysockiego i w Zespole Szkół  im. 1PLM „Warszawa” w Warce. Liceum reprezentują uczniowie klas: III a – Andrea Czasak – i I a/p – Mateusz Michałowski. Autorami pozostałych prac są, reprezentujący Zespół Szkół – Natalia Bonder i Łukasz Pietrzak z klasy III technikum hotelarskiego oraz Kuba Tulo z klasy IPTH.

    Cechą wspólną przedstawionej twórczości, dość efemerycznej, ulotnej, jest niezwykła wrażliwość ich autorów, odsłaniających swój świat emocji – czułość, zmysłowość, potrzebę bliskości – ze światem i z człowiekiem, poczucie piękna. Andrea stworzyła książkę, wyjątkową, bardzo osobistą, którą można przypisać do kategorii „cymelia”- tj. klejnoty. Poza fotografiami drzew, impresje inspirowane ich ideą .I wiele sentencji w rodzaju tej: „Bo miłość jest jak drzewo: samo z siebie rośnie, głęboko zapuszcza korzenie w całą istotę człowieka i nieraz, na ruinie serca, dalej się zieleni”. I, przede wszystkim, własne myśli, pragnienia, fascynacje: „Chwyć mnie za dłoń / jak drzewo / nie wyrwę korzeni już nigdy / za(wi)śniemy jak obraz w pamięci / zostaniemy na noc / w muzeum” (Andrea Patrycja Czasak).

    Mateusz stwrzył rzeźbę, nazwał ją: „Drzewo plastikowca”, upominając się tym samym o odpowiedzialność za świat, który nas otacza. Ścinanie drzew pod kolejne centra handlowe, czy parki rozrywki, sztuczne kwiaty, przyzwolenie i na sterty śmieci, i na smog obróci się przeciw nam. Zabraknie tlenu, udusimy się, opakowani w plastik. Mateusz sięgnął po mało znany wiersz Leopolda Staffa „Zabite drzewo”:

    Z ciemnych mojego lasu drzew jedno najcichsze

    Ukochałem, najbardziej smutne i najwiotsze:

    Brzozę, co nie szumiała w najszaleńszym wichrze,

    Zawsze niema(…).

     

    Zespół Natalii i Łukasza obiekty swych fotografii odnalazł w Parku na Winiarach oraz w parku miejskim w Kozienicach. Wybrane okazy drzew cechują się nie tylko urodą, ale też długowiecznością. Sportretowane kasztanowce, dęby, lipy czy sosny były zapewne świadkami niejednej wzruszającej chwili czy też ciekawego zdarzenia. Imponują swoją dostojnością, emanują spokojem. Warto dodać, że autorzy dołączyli do swych zdjęć szczegółowe informacje z zakresu dendrologii. Natalia dołączyła do omawianej prezentacji próbkę swej twórczości poetyckiej, akcentując niezwykłość drzew – swoistych pomników historii:

    Niejedna pod nimi historia powstała

    Pod nimi pary za ręce złączone wyznawały miłość,

    ryjąc w nich serce.

    Kuba obiektem zachwytu uczynił majestatyczny dąb. Fotografując skupił się na detalach, takich drobne gałęzie, liście czy struktura kory. Zainteresował go proces przebarwiania się liści jesienią. Jego prace osiągnęły wysoki poziom estetyczny. Mogą być komentarzem dotyczącym takich procesów, jak trwanie natury i życia ludzkiego, ale też przemijanie, starzenie się, zamieranie.

    Mariola Rękawik, Małgorzata Mrozek

    Redakcja Warka24.pl
    Redakcja Warka24.pl
    Naszą redakcję tworzą mieszkańcy Warki, instytucje oraz organizacje. Jeśli interesujesz się naszym miastem, lubisz pisać artykuły, śledzisz na bieżąco wyniki sportowe bądź uczestniczysz w kulturalnym życiu miasta to zapraszamy Cię do współpracy z portalem. Dołącz do naszego grona!

    NAJPOPULARNIEJSZE