Jubileusz 700-lecia potwierdzenia nadania praw miejskich Warce to okazja aby przypomnieć wspaniałych ludzi budujących historię nadpilicznego grodu przez wieki. Z tej okazji w Ratuszu powstaje „Panteon bohaterów Warki”. Kolejną ważną dla naszego miasta postacią jest Władysław Matlakowski, którego portret został odsłonięty 28 czerwca w Urzędzie Miejskim.
Portret został odsłonięty przez potomków Władysława Matlakowskiego – Jacka Matlakowskiego i Adama Macieja Matlakowskiego, wiceburmistrz Teresę Knyzio oraz autora portretu Sławomira Ragana.
Jest to już 14 bohater zaprezentowany w wareckim Ratuszu, obok (alfabetycznie): księdza Marcelego Ciemniewskiego, Stefana Czarnieckiego, Karol August Freyer, Aleksandra Gajewskiego, Adam Jarzębski, Władysława Kononowicza, Wiktora Krawczyka, Władysława Luberta, Józefa Manczarskiego, Józefa Pułaskiego, Kazimierza Pułaskiego, księcia Trojdena I oraz Mikołaja Zieleńskiego.
Władysław Matlakowski – chirurg, badacz podhalańskiej sztuki ludowej, podróżnik, tłumacz z angielskiego (m.in. Hamleta), zajmował się również muzyką.
Urodził się 19 listopada 1850 r. jako syn rolnika, właściciela gospodarstwa nad Pilicą w Warce. W 1870 roku ukończył ze złotym medalem III Gimnazjum w Warszawie przy pl. Trzech Krzyży. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył w 1875 roku ze stopniem lekarza cum eximia laude. Doskonalił swoje umiejętności w Paryżu i Londynie. Od 1880 roku redagował „Gazetę Lekarską”. Poślubił w 1885 roku Julię Zaborowską ze Zbijewa, podczas wakacji spędzanych w rodzinnym majątku żony zbierał i gromadził tamtejszy folklor muzyczny i słowny (spod Chodcza i Zbijewa). Od 1889 roku pełnił funkcję ordynatora żeńskiego oddziału chirurgicznego w Szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie. Wydał około 120 prac z zakresu medycyny. W wyniku gruźlicy płuc – od roku 1886 zaczął przyjeżdżać na kuracje klimatyczne do Zakopanego. Od 1891 roku na stale pozostał na Podhalu. Zafascynowała go kultura i sztuka ludowa miejscowych górali. Był jednym z pierwszych badaczy góralszczyzny. Pracował nad dziełem „Zdobienie i sprzęt ludu polskiego na Podhalu”, które ukazało się dopiero po jego śmierci w 1901 roku. Drugim kapitalnym dziełem Matlakowskiego jest studium o Hamlecie (1895). Książka składa się z przekładu, równoległego do oryginału angielskiego i ze „wstępu” liczącego 417 stron. W 1894 roku wyjeżdża z Zakopanego na Kujawy, do majątku teścia w Zbijewie.
Zmarł na gruźlicę w dzień urodzin swojej córki 26 czerwca 1895 roku, w wieku 45 lat, spoczywa na cmentarzu w Chodczu na Kujawach.
W wareckim kościele pofranciszkańskim wmurowana jest tablica epitafijna poświęcona jego pamięci. Jego imię nosi Zespół Szkół Budowlanych w Zakopanem.
