Po raz pierwszy zapraszamy Państwa na wykład, który porusza problemy dziś uznawane za pogranicze nauki, a jednak bardzo bliskie każdemu z nas.
NIEZBITE DOWODY NA ISTNIENIE ŻYCIA PO ŚMIERCI.
Sebastian Minor
czwartek – 14 listopada 2013 – godz. 1730
DWOREK NA DŁUGIEJ
Śmierć jest jedyną rzeczą, która na pewno nas w życiu spotka. Tak, ale od pradziejów ludzie próbowali znaleźć sposób, jakby tę nieubłagalną damę wywieść w pole. Służyły temu czary, ceremonie religijne, może też takie „urządzenia” jak piramidy w Egipcie. Posiadanie przez żywe istoty nie tylko ciała, lecz i ducha, nie budziło raczej wątpliwości. Zdaje się jednak, że wieczne trwanie ciała było zastrzeżone tylko dla wybranych. My dziś jesteśmy bardziej demokratyczni i poszukujemy sposobu nieskończonego przedłużenia cielesnego trwania dla wszystkich. Alchemikom nie powidło się wyprodukowanie eliksiru życia, więc inicjatywę przejęli fizycy i zoologowie. W 1967 r. po raz pierwszy zamrożono w ciekłym azocie, człowieka (był to prof. James Bedford), który zmarł na nieuleczalną chorobę – zostanie ożywiony, gdy lekarze znajdą sposób na zwalczanie tej dolegliwości. To jedyna z dróg do nieśmiertelności. Inna polega na obserwacji zwierząt. Wykryto, że meduza (TURRITOPSIS NUTRICULA) powtarza w nieskończoność proces powracania do stadium polipa. Zaś hydry prawdopodobnie wcale się nie starzeją. Dlaczego? Tego jeszcze nie wiadomo. Ale badania trwają. Jednakże ludzie, których dotknęła już ręka śmierci przyjmują zupełnie inną postawę wobec tego problemu. Przestają się bać śmierci. Stają się pogodni, bardziej empatyczni, czasem przejawiają nowe umiejętności: np jasnowidzenia, kontaktu z duchami. Opowiadają, jak wygląda „tam ten świat” – opowiadają o nim, jak o ogrodzie w którym spędzili dzieciństwo. Może więc te wszystkie nasze wysiłki zmierzające do pokonania śmierci, czy choćby znacznego wydłużenia życia wcale, nie są potrzebne? Może właśnie tak jest zaplanowane żebyśmy pobyli jakiś czas w materialnej, trudnej rzeczywistości i wzbogaceni nabytym tu doświadczeniami powrócili do … właśnie! dotąd? Temat ten, jak wynika z powyższego, to niekończące się rozważania o sensie naszego życia i rzeczywistości w której je spędzamy.
Spotkanie to polecamy młodzieży i dorosłym. Dla dzieci może okazać się zbyt trudne, choć i one przecież czasem zadają rodzicom pytania na temat „życia po życiu”.
Zapraszamy szczególnie osoby, które mają jakieś doświadczenia w tej mierze i tych, którzy chcieliby włączyć do badań problemu.
Hanka Szczepanowska
