Przedstawiamy 2 artykuł cyklu Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Warce związanego z bliższym poznaniem pomocy społecznej.
Cisi bohaterowie codzienności – o ciężkiej pracy pracowników socjalnych.
Wielu z nas codziennie mija ich na ulicy, nie zdając sobie sprawy, jak ważną pełnią rolę. Każdego dnia, po cichu i bez rozgłosu, pomagają tym, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji. Pracownicy socjalni z naszego miasta to ludzie, którzy nie odwracają wzroku od ludzkiego cierpienia. To oni pukają do drzwi rodzin w potrzebie, wspierają seniorów, pomagają dzieciom, które nie mają łatwego startu w życie. Ich praca to nie tylko obowiązek – to prawdziwa misja. Często wchodzą tam, gdzie inni nie chcą zaglądać. To oni stają twarzą w twarz z ludzkim cierpieniem, biedą, samotnością i bezradnością. Ich praca to nie tylko biuro i dokumenty, ale przede wszystkim kontakt z drugim człowiekiem – często w jego najtrudniejszych momentach życia.
Pomoc, która wymaga siły, zawód który wymaga serca.
Pracownik socjalny to zawód, który wymaga profesjonalizmu, ogromnej empatii, dużych pokładów cierpliwości i odporności psychicznej. Wymaga zaangażowania i siły, której nie da się nauczyć w żadnej szkole. To spotkania z ludźmi, którzy stracili dach nad głową, zmagają się z przemocą, uzależnieniami, problemami finansowymi. Trzeba umieć wysłuchać, doradzić, ale też czasem postawić granice. Często trzeba podjąć decyzje, które wpływają na los całych rodzin.
I zawsze jest to praca pod presją czasu, przepisów i oczekiwań społecznych.
Nie wystarczy chcieć pracować i pomagać – trzeba mieć odwagę, by zmierzyć się z ludzkim cierpieniem. Pracownicy socjalni często wracają do domu i nie mogą przestać myśleć o dziecku, które odwiedzili, albo o starszej pani, której świat się właśnie zawalił.
Między biurokracją a człowiekiem.
Wielu ludzi myśli, że pracownik socjalny to ktoś, kto tylko wypełnia papiery. Nic bardziej mylnego. To osoba, która stoi na pierwszej linii kontaktu z ludźmi potrzebującymi wsparcia. Często odwiedza rodziny w ich domach, podejmuje interwencje, współpracuje z policją, szkołami, sądami, organizacjami pozarządowymi – a to tylko część obowiązków.
– „Każdy dzień jest inny, nigdy nie wiesz, z czym przyjdzie ci się zmierzyć, nigdy nie możesz zaplanować co będziesz robić w pracy. Czasem wystarczy rozmowa, a czasem trzeba działać natychmiast, żeby pomóc dziecku czy osobie starszej. To ogromna odpowiedzialność, ale też satysfakcja, gdy widzisz, że twoja praca przynosi efekty” – mówi jedna z pracownic socjalnych miejscowego M-GOPS.
Z drugiej strony muszą wypełniać niezliczone dokumenty, sprawozdania i wnioski. Biurokracja bywa przytłaczająca, ale to właśnie od niej często zależy, czy ktoś otrzyma potrzebną pomoc.
Pracownicy socjalni – więcej niż pomoc.
Pracownik socjalny nie tylko pomaga rozwiązywać problemy – często daje nadzieję. Czasem jest pierwszą osobą, która wysłucha, poda rękę i pokaże, że wciąż można coś zmienić. Ich praca to codzienne budowanie mostów między instytucją a człowiekiem. Nagrodą jest uśmiech osoby, której udało się pomóc. Czasem to drobny gest, dobre słowo, które daje komuś siłę, by spróbować jeszcze raz.
W cieniu niskich płac i dużej odpowiedzialności.
Pomimo ogromnej odpowiedzialności i zaangażowania, zawód pracownika socjalnego wciąż pozostaje jednym z najsłabiej opłacanych w sektorze publicznym. Brak odpowiedniego wsparcia i niewystarczające wynagrodzenia sprawiają, że wielu z nich odchodzi z zawodu, wyczerpanych emocjonalnie i fizycznie.
Niebezpieczna misja pomocy – codzienność pracowników socjalnych.
Pracownicy socjalni, którzy każdego dnia stają na pierwszej linii kontaktu z ludzkim cierpieniem, przemocą i ubóstwem, niosą ogromną odpowiedzialność – i niestety, coraz częściej także ryzyko. Zawód pracownika socjalnego jest jednym z najbardziej wymagających w sferze publicznej. Osoby wykonujące tę profesję często pracują w terenie – odwiedzają rodziny w kryzysie, osoby uzależnione, bezdomnych czy ofiary przemocy. Niektóre z tych wizyt kończą się jednak dramatycznie. Pracownicy bywają zastraszani, wyzywani, a nawet atakowani. Nigdy nie wiedzą co zastaną po drugiej stronie drzwi. Czasem wdzięczność, a czasem agresję. Niebezpieczeństwo w tej pracy nie ogranicza się tylko do agresji fizycznej. Równie groźny jest wpływ psychiczny. Codzienny kontakt z ludzkimi dramatami, ubóstwem, przemocą domową i bezradnością prowadzi do ogromnego obciążenia emocjonalnego. Pracownicy socjalni coraz częściej cierpią na tzw. wtórną traumę, która objawia się lękiem, bezsennością czy utratą wiary w sens swojej pracy. Wielu z nich doświadcza także wypalenia zawodowego, wynikającego z nadmiaru obowiązków i niewystarczających zasobów, by realnie pomóc potrzebującym.
„Pomagamy innym, ale sami rzadko możemy liczyć na pomoc”
Każdy, kto korzysta z pomocy społecznej lub zna jej pracowników, powinien pamiętać, że za urzędowym biurkiem czy wizytą w domu kryje się człowiek – ktoś, kto każdego dnia pomaga innym, ryzykując własny spokój, zdrowie i życie.
Pamiętajmy o nich.
21 listopada obchodzony jest Dzień Pracownika Socjalnego. To doskonała okazja, by powiedzieć „dziękuję” tym, którzy każdego dnia niosą pomoc mieszkańcom naszej Gminy. To właśnie dzięki nim wielu ludzi może stanąć na nogi i uwierzyć, że zawsze jest szansa na lepsze jutro, że nigdy nie jest za późno, by zmienić czyjś nieszczęśliwy los.
M-GOPS Warka
