W dniach 27 -29 maja 2015 r. 32 osobowa grupa turystów składająca się z uczestników i kadry Warsztatu Terapii Zajęciowej w Warce, członków stowarzyszenia „Tęcza” oraz ich podopiecznych, odwiedziła Pojezierze Suwalskie oraz stolicę Litwy- Wilno i Troki. Z Warki wyjechaliśmy w deszczowy, zimny poranek.
Augustów przywitał nas chłodnym wiatrem . 1,5- godzinny rejs statkiem po jeziorach augustowskich większość grupy spędziła pod podkładem, co odważniejsi i bardziej zahartowani podziwiali urokliwe zakątki przyrody, piękne jeziora i oddychali czystym powietrzem Suwalszczyzny.
Rejs zakończył się w Studzienicznej –miejscu, które odwiedził nasz Ojciec Święty Jan Paweł II. Późnym wieczorem dotarliśmy do miejsca odpoczynku- tj. Suwalskiego Ośrodka Wspierania Aktywności w Lipniaku koło Suwałk.
Ośrodek bardzo nowoczesny, oddalony od dużych aglomeracji, czysty, dostosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych w którym zatrudnione są na różnych stanowiskach kilkanaście osób niepełnosprawnych. Każdy zmęczony i głodny zjadł przygotowaną obiadokolację i około 22.00 zapadła cisza nocna w całym ośrodku, ponieważ czekała nas rano pobudka i długa droga do Troków, a następnie do Wilna. Wieczorem zrobiliśmy ponad 100 kanapek, aby nie ustać w drodze i oczywiście nie płacić w EURO.
Drugiego dnia wycieczki zwiedzaliśmy miejscowości: Troki i Wilno. Słoneczna i ciepła pogoda tego dnia sprzyjała zwiedzaniu i zapoznawaniu się z pięknem i historią tych wyjątkowych miast. Po Trokach i Wilnie oprowadzała nas pani przewodnik Alina.
Troki były pierwszą stolicą Litwy. W Trokach zwiedziliśmy zamek na wyspie i domy Karaimów. Karaimowie to lud pochodzenia tureckiego, sprowadzony na Litwę w XIV wieku przez Wielkiego Księcia Litewskiego Witolda. Religia Karaimów opiera się wyłącznie na Starym Testamencie.
Wilno –obecna stolica Litwy- to miasto w stylu barokowym, w którym są świątynie wielu wyznań. My zwiedziliśmy kościół Świętego Piotra i Pawła, starówkę wileńską z Ostrą Bramą, Uniwersytet Wileński, Zaułek Literacki, Cerkiew Świętej Trójcy, Katedrę, Kościół Świętej Anny.
Ważnym punktem tego dnia był Cmentarz na Rossie, na którym pochowani są Polacy, Litwini, Białorusini, a wśród nich miedzy innymi polscy żołnierze walczący o niepodległość. Wiele pomników i nagrobków na cmentarzu urzeka zwiedzających pięknem i wysokimi walorami architektonicznymi. Na Rosie znajduje się grobowiec matki Józefa Piłsudskiego, na którym widnieje napis „Matka i serce syna”. Delegacja WTZ złożyła biało-czerwony wieniec upamiętniający słynnego polskiego patriotę.
Piątek był ostatnim dniem naszej wycieczki. Po śniadaniu i wymeldowaniu się z hotelu udaliśmy się szlakami Suwalskiego Parku Krajobrazowego na zwiedzanie północnej Suwalszczyzny. Zdobyliśmy Górę Cisową, która swą nazwę zawdzięcza rosnącym kiedyś w tym miejscu cisom. Ze względu na strome podejście nie wszyscy mogli wejść na górę i podziwiać panoramę poprzeplataną licznymi jeziorami, łąkami oraz wzniesieniami, które tworzą niepowtarzalny krajobraz Suwalszczyzny.
Jadąc dalej na północ Suwalszczyzny udaliśmy się do wsi Smolniki, gdzie znajduje się punkt widokowy „u Pana Tadeusza”. Podziwialiśmy stąd północno – wschodnią część Suwalskiego Parku-Krajobrazowego.
Kolejnym punktem naszej wycieczki było zwiedzanie najgłębszego jeziora w Polsce – jeziora Hańcza. Jest to jezioro polodowcowe, poprzecinane licznymi zatokami, co sprawia, że jest ono bardzo malownicze. Po uwieńczeniu na fotografiach jeziora udaliśmy się do osady Turtul, najstarszego miejsca osadniczego na Suwalszczyźnie. Z punktu widokowego rozpościerał się widok na jezioro oraz młyn wodny, który pracował tutaj od XVII wieku i funkcjonował jeszcze w latach 60-ych XX wieku. Na tym zakończyliśmy zwiedzanie Suwalskiego Parku Krajobrazowego.
Po zwiedzaniu udaliśmy się do Suwałk na obiad, gdzie zjedliśmy danie regionalne – kartacze. Prezes Stowarzyszenia „Tęcza” i kierownik WTZ podziękowały naszej pani przewodnik za bardzo ciekawe pokazanie nam Suwalszczyzny, cierpliwość i wytrwałość, a przede wszystkim za mile spędzony czas. Panie podziękowały również kierownikowi biura turystycznego za zorganizowanie naszej wycieczki.
W doskonałych humorach i z bagażem wspomnień ruszyliśmy w drogę powrotną do Warki.
